Πάλλη, Αγγελική

(Λιβόρνο 1798 – 1875). Ποιήτρια και πεζογράφος. Η Α.Π. είχε ευρύτατη μόρφωση και γνώριζε εκτός από την ελληνική, την ιταλική, τη γαλλική και την αγγλική γλώσσα. Ως συγγραφέας έγραψε κυρίως στα ιταλικά ποιήματα, δραματικά έργα, διηγήματα και διάφορα άλλα πεζά. Έγραψε όμως στα ελληνικά έναν ύμνο στον Βύρωνα και ένα θρήνο για την καταστροφή των Ψαρών. Στα γαλλικά έγραψε διάφορα άρθρα, για τα ελληνικά εθνικά δίκαια. Τόσο τα ποιητικά όσο και τα πεζά της έργα, ξεχωρίζουν για τη μόρφωσή της και τον υψηλό της πατριωτισμό. Από τα δραματικά έργα της δημοσιεύτηκαν ο Θυέστης (1820), το λυρικό έργο Σαπφώ (1824), και η τραγωδία Ρουγιέρης (1853), όλα τυπωμένα στο Λιβόρνο. Από τα ελληνικής υπόθεσης διηγήματά της αναφέρουμε τα σπουδαιότερα: Ο Αλέξιος ή αι τελευταίαι ημέραι των Ψαρών, Το πυρποληθέν χωρίον, Αναμνήσεις του Λάμπρου, Επεισόδια της ελληνικής επαναστάσεως του 1854, Η Καλλιρρόη κ.ά Άλλα έργα της είναι η Ιουλιέτα, η Ελεονώρα, η Οικογένεια Ροκαμπρούνα και Αι αναμνήσεις του Φρειδερίκου. Mετέφρασε επίσης στα ιταλικά το ποίημα του Βαλαωρίτη για τον πατριάρχη Γρηγόριο, ποιήματα του Ουγκό και τα έργα τού Σαίξπηρ Μάκβεθ και Όνειρο θερινής νύχτας. Η Α.Π. ήταν σύζυγος του ευπατρίδη Ιωάννη Παύλου Βαρθολομαίου, από τους πρωταγωνιστές της ιταλικής ανεξαρτησίας. Όταν πέθανε, το δημοτικό συμβούλιο του Λιβόρνο δημοσίευσε ψήφισμα στο οποίο την αποκαλούσε ενδοξότερη γυναίκα της πόλης και ζητούσε από τον λαό να παρακολουθήσει την κηδεία της. Αποφάσισε επίσης την τοποθέτηση αναμνηστικής πλάκας στο σπίτι που γεννήθηκε και το στήσιμο της προτομής της.